ﭘﻴﻨﺖ ﺑﺎﻝ
اﻣﺮﻭﺯ ﺑﺎ ﺩﻭﺳﺘﺎﻡ ﺭﻓﺘﻴﻢ ﭘﻴﻨﺖ ﺑﺎﻝ, ﻳﻜﻲ ﮔﻔﺖ ﺗﺎﺯﻩ اﻻﻥ ﻳﻚ ﻛﻢ ﻣﻴﻔﻬﻤﻴﻢ ﺟﻨﮓ ﭼﻴﻪ,ﻣﺎ ﻛﻪ اﻳن ﺟﺎ ﺑﺮاﻱ ﺧﻨﺪﻩ اﻭﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﺗﻠﻒ ﺷﺪﻳﻢ, ﭘﺪﺭﻣﻮﻥ ﺩﺭاﻭﻣﺪ,ﭼﻘﺪﺭ اﻭﻧﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺭﻓﺘﻦ ﺟﻨﮓ ﺳﺨﺘﻲ ﻛﺸﻴﺪﻧﺪ,ﻣﺎ اﻳﻦ ﺟﺎ ﻭﻗﺘﻲ ﻣﻴﺮﻓﺘﻴﻢ ﺟﻠﻮ و ﺑﻪ ﮔﺮﻭﻩ ﻣﻘﺎﺑﻠﻤﻮﻥ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﻣﻴﺸﺪﻳﻢ ﻣﻲ ﮔﻔﺘﻴﻢ ﻓﻮﻗﺶ ﻳﻚ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺭﻧﮕﻲ ﻣﻴﺨﻮﺭﻳﻢ, ﻣﻴﺮﻳﻢ ﺑﻴﺮﻭﻥ,اﻭﻧﺎ ﻣﻴﺪﻭﻧﺴﺘﻨﺪ ﻫﺮ ﻗﺪﻡ ﻛﻪ ﺟﻠﻮ ﻣﻲ ﺭﻭﻧﺪ اﻣﻜﺎﻥ ﺩاﺭﻩ ﺩﺭ ﻗﺪﻡ ﺑﻌﺪﻱ ﺩﻳﮕﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ,ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺯﻡ ﻳﻚ ﺩﺭﺻﺪ ﻫﻢ اﺯﻭﻥ ﺷﺮاﻳﻄ ﺭﻭ ﺩﺭﻙ ﻧﻜﺮﺩﻳﻢ,ﺧﻮﺵ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺸﻮﻥ,ﭼﻘﺪﺭ ﺁﺩﻡ ﻫﺎﻱ ﺑﺰﺭﮔﻲ ﺑﻮﺩﻧﺪ و ﭼﻘﺪﺭ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻣﺜﻞ ﻣﻦ و ﻫﻢ ﺳﻦ ﺳﺎﻝ ﻣﻦ ﻋﺰﻳﺰ ﻧﺎﺯﻱ ﺑﺎﺭ ﻣﻴﺎﻳﻢ...
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد