منت
این آیه خیلی جالبه :
یَمُنُّونَ عَلَیْکَ أَنْ أَسْلَمُوا قُل لَّا تَمُنُّوا عَلَیَّ إِسْلَامَکُم بَلِ اللَّـهُ یَمُنُّ عَلَیْکُمْ أَنْ هَدَاکُمْ لِلْإِیمَانِ إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ
از اینکه اسلام آورده‌اند بر تو منّت مى‌نهند؛ بگو: «بر من از اسلام‌آوردنتان منّت مگذارید، بلکه این] خداست که با هدایت‌کردن شما به ایمان، بر شما منّت مى‌گذارد، اگر راستگو باشید
این آیه واقعا آدمو به فکر فرو می بره، چقدر ما بر سر خدا منت می گذاریم که به خاطر او چه ها کردیم و چه ها نکردیم ، اما یادمون می رود که تازه این لطف خاص خدا بوده که ما توانایی انجام اون کار رو پیدا کردیم، هیچ وفت به خاطر مسلمون بودن و بچه شیعه بودنم از خدا تشکر نکرده بودم :(
خیلی وفت ها هم کارای خوبی رو انجام می دهیم و کلی ذوق می کنیم که دیگه آخر خوبای عالم خودمونیم و به خودمون کلی افتخار می کنیم ولی یادمون می ره که این خدا بوده که ما رو وسیله اون کار خیر قرار داده و خواسته که ما هم این وسط نصیبی ببریم ...
همیشه یادمون باشه اگر لطفی در حق کسی می کنیم لطف خدای منعال بوده و بس و اگر اطاعتی از او خدا ،او بوده که بر ما منت گذاشته و راه هدایت رو نشونمون داده و باید قدردان و شکرگذار او باشیم، انشاالله ...
